Ten cud natury znajdował się na Placyku niedaleko piaskownicy. Wielkie dzięki dla Kamili za udostępnienie zdjęć.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Żwirowe alejki zapraszają do przechadzek i przejażdżek rowerem, rozległe trawniki do wylegiwania się na kocu. Na placach zabaw dokazują maluchy a dorośli oddają się pogawędkom. Z pobliskich ławek starszyzna parkowa obserwuje dzieci oraz pochłoniętych grą miłośników buli. W majowe noce zapach bzów przyciąga do parku zakochanych...
Sąsiedzi
Parkowicze
Posty
Archiwum
-
▼
2008
(22)
-
▼
kwietnia
(18)
- Z miłości do parku można nawet założyć bloga...
- Hop do kałuży!
- Wiosna...
- Bularze powrócili z ciepłych krajów.
- Przyjacielska placówka
- Off roads
- 1976: Kolarzówa jak na Wyścig Pokoju
- Do ostatniego ziarnka piasku...
- Idylla
- Czarny scenariusz
- Popołudniowa petanka
- Z bliska
- Z daleka
- Wyższe sfery
- Maski włóż! I na plac zabaw...
- Brawo autor!
- 1977: Kultowy pieniek
- Ściana zachodnia wieczorem
-
▼
kwietnia
(18)
O raju, kultowy pieniek!!
OdpowiedzUsuńStrasznie się wzruszyłam...
Stał na centralnym placu (obok dzisiejszej piaskownicy) i był NAPRAWDĘ FAJOSKI!!!
Oj tak, cudowny był. a któregoś dnia, zupełnie nagle, zniknął...
OdpowiedzUsuńTen pieniek, jak widać na załączonych zdjęciach, był ośrodkiem mojego życia towarzyskiego. Oj działo się, działo... Miło mi, że nie tylko w mojej pamięci zapisał się on jako kultowe miejsce. :)
OdpowiedzUsuńBył wspaniałą fortecą. Rzecz zupełnie nie do odtworzenia.
OdpowiedzUsuńŁza się w oku kręci...
A może by tak z jakiego silikonu, w ramach odtwarzania zabytkowej substancji...
OdpowiedzUsuń